- çağırmaq
- звать, позвать, вызывать, призвать, приглашать. çağırmamaq отриц. от çağırmaq.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
çağırmaq
Смотреть что такое "çağırmaq" в других словарях:
çağırmaq — f. 1. Birinin adını, yaxud təxəllüsünü, ləqəbini ucadan deyərək yanına gəlməsini, yaxınlaşmasını, ya da cavab verməsini istəmək. Birdən: – Ərbab! – deyə, birinin arxamdan alçaq səslə məni çağırdığını eşitdim. S. H.. Mahirə . . durna boğazını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çalıb-çağırmaq — f. Bir havanı musiqi alətində çalaraq oxumaq. <Cavanlar> Yusifgilə təklif etdilər ki, bir az çalıb oxusunlar. S. S. A.. Üzlərdə şənlik, deyib gülmək, çalıb çağırmaq həvəsi görünür. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çağırılmaq — «Çağırmaq»dan məch. İclas çağırılmışdı. İclasda bircə məsələ müzakirə edilirdi. M. S. O.. Bəndalı təqsirini etiraf etmədiyi üçün təzə şahidlər çağırılmışdı. M. C.. ◊ Çağırılmamış qonaq – dəvətsiz olaraq bir yerə gəlmiş, yaxud arzu olunmadığı və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çağırma — «Çağırmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çağırışmaq — qarş. Bir birini çağırmaq, səs səsə verərək çağırmaq. Durna yoldaşları ilə meşə meyvələrindən yığır, kənd qızları bir birini itələyir, zarafatlaşır, çağırışırdılar. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dad-fəryad — is. <fars.> Köməyə çağırma. // Fəryad, fəğan, dad. Dad fəryad etmək (eləmək) – imdada çağırmaq, köməyə çağırmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
haraylamaq — f. 1. Qışqıraraq çağırmaq, səsləyib çağırmaq. Ana vətən harayladı; Dar günündə övladını. N. R.. 2. məc. Hava ilə oxumaq. Bir az keçmədi ki, Cümşüd bəy damağını sazlayıb çıxdı dama, başladı haraylamağa. E. Sultanov. Xanəndə qavalı üzünə tutub,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
haylamaq — f. Səsləmək, çağırmaq. Qapını döydük, açan olmadı. Hayladıq, cavab çıxmadı. C. C.. Surxay atını Qulunun çəpəri yanına sürdü və ucadan hayladı: – Qulu, ay Qulu! M. İ.. // Heyvanları səsləyib çağırmaq. Bu söhbətdən Cəbiş pərt olub atlarını hayladı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
meydan — is. <fars.> 1. Şəhər və ya kənd, qəsəbə və s. içərisində tikilisiz açıq və geniş düz yer, sahə. Bakıda Azneft meydanı. – Yavaş yavaş gəlib bir böyük meydana yetişdik. Ə. H.. Çatıb kəndin meydanına düşdük atlardan; Kənd axışdı yanımıza… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
muşqurmaq — f. Minik və qoşqu heyvanlarını hərəkətə gətirmək, it və s. heyvanları yaxına çağırmaq üçün dodaqları büzərək muşquruq səsi çıxarmaq. Muşqurub iti çağırmaq. – Məmməd nə qədər muşqurdusa, eşşək yerindən tərpənmədi. E. Sultanov. Məcid, xanımın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
